ഏറെ പറയാൻ
ഉള്ളിടത്താണ്....
കറുത്ത മാനം പോലെ
മൗനം കനത്ത്
കിടക്കുന്നത്.

ചുണ്ടുകൾ
അനങ്ങാതായാൽ
കണ്ണുകൾ
കവിതയെഴുതും
കഥ പറയും.

അറിയുന്നവനോ
അറിയാത്തവനോ
ആരെന്നോ
എന്തെന്നോ 
നോക്കാതെ 
ചുറ്റുമുള്ളതിനോടെല്ലാം
സംവദിക്കും.

ഹൃദയത്തിൽ നിന്ന്
ഹൃദയത്തിലേക്കൊരു
പാലം കെട്ടി
മനസ്
അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും
നടക്കും.

ആഴമെത്രയെന്ന്
ചിന്തിച്ച്
കൈവരിയിൽ പിടിച്ച്
താഴോട്ട്
നോക്കി നിൽക്കും.

അളക്കാൻ
കഴിയുന്നതിനും
അപ്പുറമെന്ന്
ചുവരിൽ ചാരി
കൈ കെട്ടി 
നിൽക്കുന്ന മൗനം
പുഞ്ചിരിക്കും.